Οδηγός εγκατάστασης (s/w) εργαστηρίου Windows, με αυτόματες διευθύνσεις δικτύου, χωρίς domain ή Active Directory

Παρέλαβα τον Σεπτέμβριο το εργαστήριο στο νέο μου σχολείο, και χρειάστηκε να στήσω τα πάντα από την αρχή. Για λόγους που εξηγώ αλλού, κατευθύνθηκα σε λύση Windows & MS-Office, με όλα τα υπόλοιπα open source ή free. Επίσης, με βάση τις ανάγκες του σχολείου, περίσσευε η ανάγκη για domain ή/και Active Directory.

Χρειάστηκε να ψάξω για τον πιο αποδοτικό τρόπο εγκατάστασης και εξασφάλισης της λειτουργικότητας του εργαστηρίου, ώστε η συντήρησή του να είναι στη συνέχεια εύκολη, και οι μαθητές να μη στερούνται όσα χρειάζονται. Η κεντρική ιδέα ήταν να αποφύγω την επανάληψη των ίδιων διαδικασιών για πολλαπλούς χρήστες του ίδιου μηχανήματος, και των ίδιων διαδικασιών για πολλαπλά μηχανήματα.

Επειδή μου πήρε κόπο και χρόνο, και καθώς τίποτε δεν αποκλείει την πιθανότητα κι εγώ ο ίδιος να χρειαστεί στο μέλλον να επαναλάβω τη διαδικασία, κατέγραψα, και μοιράζομαι μαζί σας, τη διαδικασία. Φυσικά, δεν διεκδικώ το αλάθητο, αντιθέτως, πιθανόν να έχετε επί μέρους εναλλακτικές προτάσεις, που θα χαρώ να ακούσω, ώστε να συμπληρώσουμε ακόμη καλύτερα τον οδηγό αυτό.

Για την ιστορία, το εργαστήριο που παρέλαβα, και όπου έγιναν αυτά που αναφέρει ο οδηγός, είχε 12+1 μηχανήματα τεχνολογίας 1999: Pentium III-700 MHz, 128 MB RAM, 20 GB HDD, usb 1.1, DVD ROM. Οι μνήμες αρχαίες, 1 SDRAM dimm PC-133, low density. Το 13ο μηχάνημα διέφερε μόνο στη μνήμη (256 ΜΒ), και στους δίσκους (2x30 GB), ενώ αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι το τοπικό δίκτυο τρέχει στα 10 Mbit (!!!). Δεν ετίθετο, λοιπόν, θέμα λειτουργίας με οποιοδήποτε λειτουργικό (ούτε καν η λύση *ubuntu thin clients) με το υφιστάμενο hardware.

Έτσι, 40 ημέρες προσωπικές δοσοληψίες μέσω ebay (γιατί πουθενά αλλού δεν βρίσκεις τόσο παλιές μνήμες, και καμία νεότερη δεν δούλεψε, καθώς όλες οι PC133 που βγαίνουν ακόμη είναι απλά high density, και πανάκριβες) είχαν ευτυχή κατάληξη, και πλέον όλα τα μηχανήματα έχουν 2x256+1x128=640 MB RAM (το 640 προέκυψε ως σύμπτωση, για 512 πήγαινα, αλλά κάποιοι προμηθευτές που μου δίνανε τα τελευταία τους κομμάτια, μου χάρισαν ό,τι τους έμενε). Το όλον, πέρα από τον προσωπικό χρόνο και κόπο, στοίχισε μαζί με 1 επιστροφή λίγο κάτω από 300 ευρώ, κι ας είναι καλά ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, που έβαλε το χέρι στην τσέπη.

To bottleneck είναι πλέον οι πολύ αργοί και αρχαίοι για σήμερα 20άρηδες (και τριαντάρηδες) seagate. Οι ίδιοι αποτελούν και τα πιθανά μελλοντικά points of failure, δεδομένης της παλαιότητάς τους. Αυτό που με κάνει απλώς αισιόδοξο είναι το ότι δεν έχουν δουλέψει πολλές ώρες.